De antibody's zitten erin

Voordat we maandag naar huis mochten moesten we eerst nog even naar het ziekenhuis voor bloedafname.
We waren al om acht uur in het ziekenhuis en het was rustig op de afdeling, ze hebben gelijk bloed afgenomen en een uurtje later was de uitslag binnen. De zaalarts kwam en die zei we hebben een probleem, ojee wat nu weer was onze eerste gedachten, alles was goed alleen zijn trombo's waren maar 8 terwijl ze de vrijdag ervoor nog 237 waren. Hij wilde voordat we gingen rijden eerst nog een zakje trombo's gegeven niet dat er onderweg wat zou gebeuren. Het duurde even voor dat het binnen was maar Ricky was er ook weer en samen hadden ze een kamer. Frank is in die tussentijd terug gegaan naar het Elternhaus om de spullen te halen want het leek wel een volksverhuizing, de volgende ronde nemen we toch maar iets minder spullen mee. Om 13.00 zaten de trombo's erin en met een berg medicijnen, papieren en recept voor de vitamine A kuur konden we richting huis.

Om acht uur waren we thuis en Jesper en Romain die waren ook al thuis met opa en oma die waren weer helemaal blij dat we er waren. Het was natuurlijk nog gewoon schoolweek maar Ferenc die was toch te zwak om naar school te gaan woensdag is hij wel naar het kerstdiner geweest maar die twee uurtjes waren dan ook meer als genoeg. Eten kon hij nog niet goed het kwam er allemaal weer met hetzelfde gangetje uit. s'avonds kreeg hij een bloedneus die niet wilde stoppen toen wisten we alweer genoeg, te lage trombo's eindelijk was het gestopt en kon hij gaan slapen, maar s'nachts om drie uur hing hij weer boven de pot. Donderdag was ook de pomp leeg en moest hij naar Sophia voor bloedafname dat allemaal opgestuurd moest worden naar Greifswald. En idd zijn trombo's weer gezakt naar 4 de rest is alles goed alleen die trombo's zakken iedere keer als een gek. Het is wel raar want normaal moet een transfusie vijf tot zes dagen meegaan en nu was het binnen twee en halve dag al weer helemaal gezakt. Ferenc werd er ook niet echt vrolijker van want zijn humeur is ver te zoeken en die dag weer heel de dag in het ziekenhuis voordat het zakje is binnen is en hij klaar was was het alweer vijf uur. Ze hebben die dag nog wel een fotoshoot gemaakt van Ferenc met zijn arts voor folders van het NKOC en de website ik weet het ook niet helemaal precies want Frank was die dag met hem in het ziekenhuis.

De kerstdagen zijn we thuis geweest we zijn altijd al onderweg en zijn ze allemaal naar ons gekomen. Maandag is hij begonnen met de vitamine A kuur, Isotretinoïne 120 mg per dag en dat 14 dagen. Klinkt heel simpel vitamine A maar dat is het niet de dosis is zo hoog dat het tegen chemo aanzit. Dinsdag moesten we weer naar Sophia voor bloedafname, komen we op de poli een drukte niet te geloven Ferenc gelijk weer de bokkepruik op natuurlijk het duurde hem allemaal veel te lang. Het is niet de Ferenc die wij gewend zijn hij loopt overal tegen aan te schoppen en niets is goed.
Het duurde even maar alles zag er goed uit behalve die trombo's weer gezakt naar 6 we mochten wel naar huis maar als er wat was gelijk aan de bel trekken. We hebben toch maar even naar Greifswald gebeld hoe dat nou kan maar ze zien dit wel vaker bij de therapie. Als er tussentijds niets gebeurd dan weer 2 januari naar Sophia voor weer bloedafname.

Gelukkig is het vakantie en kan hij een beetje bijtanken, hij heeft het zwaar het is te hopen dat de therapie net zo goed zijn werk doet als dat het op zijn humeur werkt dan komt het allemaal goed.
8 Januari gaan we weer naar Greifswald en gaat de volgende dag kuur 2 van start.

Verder wensen wij iedereen een Fijne Jaarwisseling en een Gelukkig, Gezond & Liefdevol 

Marina

De eerste week Antibody's

De eerste week van de antibody's in combinatie met IL2 zit erop, het was een hele zware week voor Ferenc, alle bijwerkingen die je er van kan krijgen heeft hij wel gehad, pijn in zijn voeten, benen, jeuk, hoesten en zijn humeur dat zullen we het dan maar niet over hebben dat was ver te zoeken, maar alles onderdrukt met morfine en als hij ergens last van had kreeg hij wel weer een medicijntje, licht kon hij ook niet verdragen we hebben zo'n beetje de hele week in het donker gezeten.

Woensdag nacht ging het ook niet zo lekker toen had hij veel te lage bloeddruk, dat betekende dat ze ieder uur weer opnieuw kwamen meten, nu heeft hij altijd wel vrij lage bloeddruk maar nu was het iets te extreem maar tegen de ochtend was het weer normaal. Uit voorzorg ook iedere nacht aan de hartbewaking overdag mocht het eraf maar als wij wat langer uit de kamer gingen dan wilden ze wel graag dat de hartbewaking er weer op ging. Donderdag is er een uitgebreide echo gemaakt van zijn hart, longen, nieren, lever er zat alleen bij zijn longen ongeveer 1 cm vocht de rest zag er allemaal goed uit.

Vrijdag kreeg hij zijn laatste IL2 injectie zodra hij die kreeg dook hij weer helemaal in elkaar en dan kwamen ook weer de nodige bijwerkingen en vandaag was het op zijn luchtwegen, hij bleef maar hoesten, er moest eigenlijk een EEG van zijn hoofd gemaakt worden maar dat is verzet naar maandag want dat gaat niet als je zo aan het hoesten bent. Rond de middag kwam de arts en die zei dat we zaterdag uit het ziekenhuis mochten hij zou dan zijn mobiele pomp krijgen, wij een beetje verbaasd want alle medicijnen moesten nog afgebouwd worden en hij lag nog helemaal voor pampers. De arts zei dat komt goed hij heeft zijn laatste IL2 gehad en dan gaan ze heel snel vooruit. Het klopte idd s'middags was hij weer het mannetje het licht mocht aan, er ging een wereld open voor ons, en hij wilde een rondje gaan lopen, zo gezegd zo gedaan en ze zijn gelijk de medicijnen af gaan bouwen.

Deze dag hadden we ook nog de Weihnachtsbuffet op de afdeling, en de Weihnachtsman kwam ook nog even langs. Ze hadden allemaal koekjes en taarten gebakken en alle kinderen kregen een cadeautje. Frank zei ik kan zo een Eu top hier gaan houden aan tafel met Polen, Zweden, Engeland, Turkije, Duitsland en Rusland erg internationaal hier.

Gisteren toen hij wakker werd hebben ze zijn mobiele pomp aangesloten, dat stelt niet veel voor het is een soort babyfles met een ballon er in en daar zit dan 250 ml antibody's in. Donderdag moet het in het lichaam zitten en dan moeten we in het Sophia de pomp er af laten halen en word alles terug gestuurd naar Greifswald.

Om 13.00 waren we in het Elternhaus, met nog wel allemaal medicijnen voor de bijwerkingen, gisteravond kreeg hij ineens jeuk en dat medicijn hadden we dus niet en is Frank dat nog gaan halen in het ziekenhuis. Morgenvroeg moet hij nog een bloedafname zal wel weer negen buisjes zijn en de EEG moet nog gemaakt worden, en als alles goed is mogen we naar huis, dan loopt tot donderdag de antibody's en dan heeft hij het weekend rust en dan begint voor 14 dagen de hoge dosis vit A.

De spullen staan zo goed als gepakt en kunnen we voor drie weken naar huis.

Marina

De eerste dagen kuur 1

Gisternacht is het heel goed gegaan hij heeft goed geslapen wel af en toe wakker want het gaat hier heel de nacht door is het ene medicijn niet op dan wel weer het andere maar er loopt niets gelijk. En met zoveel infuus moet er ook met regelmaat geplast worden dat komt er dan ook nog bij. De arts kwam s'morgens langs en de andere kindjes waren flink bezig geweest s'nachts hij was de enige die er goed doorheen was gekomen. Gisteren heeft hij heel de dag liggen slapen, wat wel een bijwerking is van de morfine. We hebben hier zo'n beetje heel de dag in het donker gezeten omdat hij geen licht kon verdragen. s'Middags hebben ze de morfine verlaagt naar 1.5 ml p.u. maar s'avonds kreeg hij al last van zijn voeten. Afgelopen nacht weer met zeer regelmaat wakker geweest door al dat gepiep, en Ferenc die wordt harstikke gek van de sirene van de ambulance het lijkt wel of die iedere kwartier uit moet rukken, het was al een paar jaar geleden dat ik in het ziekenhuis heb geslapen maar ik heb het zeer zeker niet gemist.

Vanochtend had hij nog pijn aan zijn voeten en ook aan zijn onderbenen, de arts erbij gehaald en die heeft hem een extra shot morfine van 1.5 ml gegeven maar na een half uur had hij nog steeds last en hebben ze het weer verhoogd naar 2 ml en dat staat nu nog steeds zo. Het gen (de muisjes en de mensjes) dat hij krijgt gaat in de zenuwenbanen zitten vandaar al die bijwerkingen. Vandaag wat minder geslapen als gisteren hij heeft wel een beetje de bokkepruik op maar hij piept nog niet van het gen. In de namiddag ging het wat beter met hem en heeft hij nog een klein beetje huiswerk gemaakt en af en toe een rondje op de gang gelopen. Hij heeft vanavond ook voor het eerst weer gegeten een wienerworstje en een cracker met kaas van ons eigen kaasboertje.

Hij kreeg net ook ineens jeuk en we hebben gelijk de arts geroepen en nu heeft hij daar ook medicijnen voor gehad en hopen dat het helpt en dat het niet erger wordt, wat dan wel weer handig is je roept ze en ze hebben wel weer een of ander medicijntje.

Hoe vullen wij onze dagen nou met social media, Iphone, Ipad, laptop, digi fotoalbums maken daar heb ik nu tijd voor loop wel een paar jaar achter, lezen, duitse tv, hangen, eten daar is hier niets mis mee, koffie drinken (die echt niet lekker is) af en toe is een praatje met Zweden, Polen en Engeland hoe het met hun kids gaat, de artsen en zusters zijn hier allemaal harstikke aardig.
Kuur 2 gaan de hardloop schoenen mee kunnen we ook nog wat aan onze conditie (en figuur) gaan doen.

De postbode heeft het druk richting het elternhaus, iedereen bedankt voor alle post die hij krijgt toegestuurd.


Marina

Antibody's gestart

Gisteravond om half twaalf waren we weer terug in Greifswald en vanochtend om half negen waren we weer in de kliniek vandaag was de dag dat de antibody's van start gingen. Het was weer zo'n maandagochtend chaos we zagen het al toen we langs de behandelkamer liepen daar stonden maar een paar infuuspalen klaar, Ferenc was niet de enige maar dat wisten we wel maar toch.

We moesten gelijk naar beneden voor de EEG van zijn hoofd, mochten we niet eens mee die kamer in dat mens zegt hij is oud genoeg, zegt ze ook nog ga maar koffie drinken, nou ja zeg vorige week hadden we een andere vrouw en toen mochten we allebei mee naar binnen. Maar het is goed gegaan en Ferenc vond ze niet aardig. Toen hij klaar was weer naar boven en was hij snel aan de beurt voor aanprikken, nu wel op zijn pac omdat die nu tien dagen erin blijft zitten. Het aanprikken hebben zie hier ook niet veel ervaring mee, want in ieder land is het weer anders. Ik heb dat geklungel is een tijdje aangekeken, maar in die tijd hadden ze in Sophia denk ik wel tien kinderen aangeprikt. Weer negen buisjes bloed en de IL2 en de infuuspaal eraan en het kon beginnen. Gelijk een berg medicijnen, Morfine voor de pijn, Bifiteral voor obstipatie want dat krijgen ze weer van de morfine, Zofran voor de misselijkheid, Pantozol een maagbeschermer, extra vocht en dan ben ik er nog een paar vergeten waar ik de naam niet eens meer van weet.

We hadden nog geen kamer die kwam pas om 16.00 vrij want daar lag Ricky en een spaans jongetje en die waren dan klaar en mochten naar huis, en dan had Ferenc de kamer voor zichzelf. Hij heeft al die tijd bij Ricky gezeten en op den duur werd het wat duizelig van de morfine en hij zegt tegen Ricky schuif is wat op en hij ging er gewoon naast liggen, tot het bed vrij kwam en schoon was heeft hij daar gelegen. Om 14.00 zijn de antibody's van start gegaan en die lopen nu 1 ml per uur erin 10 dagen continue en dan deze week nog iedere dag de IL2.

Ferenc heeft een paar uur geslapen de antibody's zijn aardig hun werk aan het doen, hij is ook wel weer wakker geweest toen was hij aardig bij. Frank slaapt nu in het ziekenhuis die heeft nu wel een veel beter bed als hier, maar daar piepen de pompen weer de hele nacht dus het is overal wat.

En dan hebben we natuurlijk nog 2 boys thuis, Romain heeft vandaag de gele band gehaald met Judo #trots

Ferenc wil iedereeen bedanken die een kaartje heeft gestuurd hij vindt het erg leuk !!
Laat de post maar komen zou ik zeggen.
Op naar morgen !!

Marina

De eerste week zit erop

Een beetje verlaat maar in het weekend geen tijd gehad om de blog bij te werken want ook dit was een gewone zaterdag met voetbal, boodschappen doen en nog zoveel meer en we waren maar 48 uur thuis.
We hebben hetzelfde leven als ieder ander alleen daar komt nog denk ik zo'n beetje 75% extra ziekenhuis bij.

Woensdagochtend waren we om 08.00 alweer in het ziekenhuis voor de MIBG scan. Dit keer was het een iets groter kamertje zodat ik niet half op de gang zat. We konden ook op het scherm kijken de meeste plekken zitten op het hoofd, dan een aan de zijkant van zijn buik en een op zijn knie, de rest zag er in onze ogen goed uit. Na twee uur stil liggen zat de scan erop en konden we richting hoofdgebouw afdeling kinderoncologie voor de IL2.

Ferenc ging gelijk bij Ricky op bed liggen en na anderhalf was er nog niets gebeurd ik zeg tegen hem ga is voor dat kamertje staan dan zien ze je misschien is een keer. Maar ook dat hielp niet, na twee uur heb ik toch maar is gevraagd wanneer ze die spuit nou is ff gingen geven, krijg je als antwoord, ja we hebben station zo heet dat op zijn duits en dat betekent dat je gewoon heel de dag standby moet zijn (deutsche gründlichkeit) en ze je helpen als het uitkomt. Nou daar kan ik nog niet helemaal aan wennen en zal denk ik ook niet gaan gebeuren zoveel werk is dat niet die spuit geven.
Eindelijk kwam de arts 9 buisjes bloed afnemen en de IL2 en klaar waren we.
De bijwerkingen die hij heeft van de IL2 zijn griep aanvallen ineens warm dan weer koud en hij is moe, gelukkig geen koorts en hele blauwe plekken op zijn benen waar ze prikken.
s'middags gaat hij dan wat huiswerk maken en daarna even een frisse neus halen op de weinachtsmarkt. Frisse lucht doet altijd goed daar blijft hij sterk van.

Donderdag nog is gevraagd of we nog naar huis mochten toen begonnen ze al iets moeilijker te doen, we hebben erg veel ervaring helaas dus we weten zelf ook wel of het niet of wel kan. Vrijdagochtend was Frank al om acht uur in het ziekenhuis toen stonden ze wel een beetje raar te kijken van ohh hij meent het serieus, ze gaan echt naar huis, hij had ook donderdag geen koorts gehad dus wij vonden dat we wel naar huis konden. En als je vrijdag om negen uur je spuit hebt gehad en maandag pas weer hoeft te melden dan duurt het weekend erg lang hier. We zijn natuurlijk weer de eerste die zoiets doen want iedereen blijft hier netjes en die eigenwijze hollanders doen maar weer.
Toen kwamen ze, misschien heeft Ferenc fahrstress nou dat denk ik niet zegt Frank hij is wel gewend om 1500 km in een weekend in de auto te zitten dat gebeurt vaker. Volgende dat ze ons mss nog tegen konden houden het stormt erg op de weg, ja dat klopt zei Frank maar het lukt me ook om 185 meter recht op de rivier te houden dan zal de auto ook wel lukken, we zijn niet voor een gat te vangen. Toen kwam de proffesor erbij en die vondt het geen probleem die had ook de toestemming gegeven. Even bloedafnemen en IL2 en klaar.
Het probleem zat hem eigenlijk dat ze bang waren dat we maandag niet terug kwamen, nee zeg we zijn onderhand een jaar bezig geweest zodat hij deze therapie zou krijgen en dan is het eindelijk zover en dan zouden we nu niet terug komen.

Is hij bijna weer in het Elternhaus om mij op te halen belt het ziekenhuis ze hadden te weinig buisjes bloed afgenomen foutje van de arts Frank had nog gezegd volgens mij moeten er meer, nee hoor was goed zo, of hij even terug wilden komen. Weinig keus dus terug, op dezelfde ader prikken waar de emla had gezeten lukte niet, of Ferenc nieuwe emla wilde maar dan moest hij weer een half uur inwerken en dat duurde hem te lang dus hij zei prik zomaar. Hij is heel de week al in alle armen en benen geprikt dat deze er ook nog wel bij kon. Als het bloed niet goed was zouden ze bellen maar we hebben ze niet gehoord. De hausmeister in het elternhaus die zat ons ook al een beetje in de gaten te houden van wat gaan die doen, nou gewoon ff naar huis dat had hij dus ook nog niet mee gemaakt. Maar ook hij begon weer met zijn station. Dus ik ben benieuwd of we volgende keer hier nog wel mogen komen. Maar we waren lekker om 17.00 thuis en ik kon niet wachten tot ik in mijn eigen bedje kon liggen ipv die keiharde slaapbank hier.

Zaterdag heeft Ferenc lekker uitgeslapen en is daarna op zijn fiets naar vvgz zoals hij bijna iedere zaterdag doet en hij had geluk het 1e moest ook nog is thuis spelen en dan is hij altijd op de club te vinden dus ook gewoon deze zaterdag en om half zes was hij weer thuis.

Onze ervaring de eerste week, alles héél veel, wachten, prikken, onderzoeken, bloedafnames.


Marina

Lange dag

Vanochtend om 9.00 waren we in het ziekenhuis, Ferenc is niet zo'n ochtendmens dus dat valt niet altijd mee en vooral als je dan daar komt en het gewoon nog een hele tijd duurt voordat er is wat gaat gebeuren. Hij moest weer infuus voor bloedafname en de radioaktievestof zouden worden toegediend.
Dat doen ze hier niet via de port a cat (PAC) omdat de stof dan te lang in de pac blijft zitten en dat willen ze niet, in nl gaat het al 6,5 jaar via de pac maar we zijn niet in nl dus andere regels en soms denk je, ja daar zit wat in ze hebben eigenlijk wel gelijk.

Wachten op de narcose



Maar op sommige vlakken zijn ze dus helemaal niet moeilijk de bot/beenmergpunctie wordt hier gewoon in de behandelkamer op de afdeling gedaan, hij mag zijn eigen kleren aanhouden en binnen 10 minuten is het klaar. Er komt een zuster van de Nucleair naar de oncopoli om de radioaktievestof toe te dienen,  ook handig hoef je niet de hele tijd heen en weer te lopen.Wel krijgen ze hier heel wat meer narcose als in nl hij was zo stoned als een garnaal en zag alles dubbel toen hij aan het bijkomen was. Na een tijdje kreeg hij een kamer met bed waar hij wakker kon worden. Dat was wat minder gezellig hij lag bij een duits jongetje maar we werden zo'n beetje de kamer uitgekeken door die moeder. We hebben gelijk gevraagd of hij volgende week alleen op een kamer mag, want daar hebben we helemaal geen zin in, als er plaats is kan dat dus we zijn benieuwd.

Om 13.30 was Ferenc nog steeds niet echt wakker en werd hij opgehaald door de ambulance, want om 14.00 stond er een mibg scan en dat was in het oude gedeelte buiten het ziekenhuis hier 500 meter vandaan en daar zijn ze dan ook weer niet moeilijk in ze laten wel even de ambulance komen.

Met de ambulance



Toen we daar waren werd hij op een stoel gezet door de broeders want die wilden de brancard weer meenemen, tot dat Ferenc even ging spugen, alles over de vloer maar dat is natuurlijk met de radioaktievestof niet echt handig.

Maar hij was het kwijt en het ging gelijk een stuk beter met hem.

Ook hier weer wachten want dat 14.00 klopte ook weer niet, zijn we aan de beurt een klein kamertje het scan apparaat paste er bijna niet in. Ik zat met de stoel in de deuropening hier was het allemaal wel klein dit was dan ook het oude gedeelte van het ziekenhuis. Nadat de stof is ingespoten maken ze hier nog dezelfde dag een scan, omdat de stof dan nog goed in het lichaam zit duurt het maar 15 min. Morgenvroeg om 8.00 moeten we er zijn voor de lange scan van twee uur.

Plekje op hoofd en knie zijn goed te zien

Dan kunnen ze alles heel duidelijk zien, we zaten bijna met ons neus in het scherm en wij hebben al wel gezien dat de plek op zijn hoofd en knie er nog zitten.

Na de scan zat het ziekenhuis dagje er weer op, hij heeft nog wat op bed gelegen, filmpje gekeken en toch ook nog huiswerk gemaakt.

Morgen Mibg scan en weer IL2 injectie halen.

Marina

Een nieuw traject

Gisteren was het dan zover om 9.00 moesten we ons melden in het Universiteits Klinik Greifswald
Gelukkig waren we 14 dagen geleden ook al een keer hier geweest dus we wisten de weg, wij ons gemeld op de afdeling oncologie en ja hoor we moesten weer terug naar beneden ons inschrijven, weer heel dat ziekenhuis door, maar we waren niet de enige we zijn gelijk met nog vier andere kinderen binnen gekomen, allemaal uit een ander land, Zweden, Polen, Spanje, Israël en wij, en al die kinderen hebben neuroblastoom en zijn ook gisteren begonnen met de immunotherapie.



 

Nadat we ingeschreven hadden zijn we weer naar boven, wel een beetje een chaos maar dat hadden ze van te voren al verteld, als er vijf nieuwe patientjes komen en ze spreken allemaal de taal maar half of helemaal niet en de artsen zelf af en toe ook niet meer weten in wat voor taal ze praten wordt het wel een rommeltje. De speelkamer is de wachtruimte dus die zat ook aardig vol, Ferenc die zat gelijk bij Ricky op de kamer want die is hier al één week. We hadden we onze handen vol met papieren die allemaal ondertekend moesten worden, om alle risico's voor hun uit te sluiten. Eindelijk was hij aan de beurt om aangeprikt te worden, maar hier hebben ze weinig ervaring met de port a cat dus het werd in zijn arm, voor het geval dat ze een paar keer mis gingen prikken, en als de port a cat aangeprikt werd moest de naald de hele week blijven zitten en dat gaat bij Ferenc niet gebeuren. Er werd gelijk een buisje of 10 bloed afgenomen, je zag hem steeds witter worden, en dat moet dan maandag, woensdag en vrijdag. We kregen een lijst met afspraken en er moest die dag ook nog een MRI en EEG van het hoofd gemaakt worden.

Nadat dit was gebeurt kreeg hij ook gelijk zijn eerste IL2 injectie in het been, de therapie was dus begonnen, voor de IL2 moeten we iedere dag naar het ziekenhuis.

Toen was het tijd voor de MRI scan we moesten van de ene kant helemaal naar de andere kant van het ziekenhuis een flinke wandeling. Het gaat hier toch wel wat anders als we gewend zijn er mocht maar een ouder mee naar binnen. De MRI die duurde erg lang en Ferenc heeft ook twee keer op de bel gedrukt dat ze moesten stoppen omdat hij het zo benauwd had, dat was ook voor het eerst dat we dat mee maakte.

Na drie kwartier was de MRI klaar en weer terug naar de afdeling oncologie en maar weer wachten in de speelkamer tot we gehaald werden voor de EEG van zijn hoofd, voor ons ook iets nieuws en dit moet dan ook drie keer per kuur gebeuren.


Nadat de EEG was gemaakt hebben ze op de afdeling het infuus eruit gehaald en mochten we gaan.
Zondagavond hadden we in het hotel geslapen en vanaf gisteren konden we in het elternhaus terecht.
In het ziekenhuis hadden we de sleutel al gekregen van Jasmine (moeder van Ricky) want we kregen hun kamer en hun kregen een grotere.

Het is hier goed te doen het ziet er allemaal netjes en heel schoon uit, iedereen heeft zijn eigen kamer met badkamer en keuken de kamer is niet groot maar ruimte genoeg voor ons drie. Alle nationaliteiten onder één dak.

Voor als iemand Ferenc een kaartje wil sturen:

Elternhaus "Dr.Mildred Scheel"
t.n.v. Ferenc Vermaas
Loitzer Strasse 24
17489 Greifswald
Duitsland

Vanmorgen zijn we naar het ziekenhuis geweest voor de IL2 injectie, ondanks dat we alleen maar voor de injectie kwam hebben we daar weer een mooi tijdje gezeten. Ik zei op de duur tegen Ferenc ga maar is een tijdje voor dat kamertje staan dan helpen ze je misschien. Gisteren heeft hij nergens last van gehad, vandaag is hij wat moe maar dat is het enige.

Vanmiddag zijn we naar Stralsund geweest dat ligt hier 35 km vandaan en daar ligt de verbindingsbrug met Rugen. Ook hebben we nog het Ozeaneum museum bezocht. Het europees museum van het jaar 2010. We hebben onze draai hier al wel gevonden, je moet hier wel niet te laat weg gaan want om 16.00 is het al donker.

Morgen moeten we al vroeg in het ziekenhuis zijn want dan krijgt hij een bot en beenmergpunctie, de IL2, en om 10.00 komt er een vrouw met de radioactievestof  om die toe te dienen voor de MIBG scan die donderdag staat gepland.

We houden jullie op de hoogte.

Marina